Cikguku, Nenekku.

~Dayang Lapuan~ 

Al- Fatihah buat Cikguku, Nenekku. Beliau merupakan cikguku yang mengajar subjek Bahasa Melayu semasa aku berumur 7 tahun (tahun1). Beliau seorang yang sangat penyayang terhadap para pelajarnya. Bukan aku seorang sahaja yang pernah diajar oleh beliau malah kakak sulungku, adik ketigaku dan yang bongsu juga sempat diajarnya. Beliaulah yang banyak memberi nasihat kepada mummy, supaya mummy dan bapa memberikan aku dan adik-beradik pendidikan yang tinggi. Jangan putus asa kata beliau. Selain menjadi seorang cikgu bagi kami, beliau juga merupakan nenek saudaraku. Setiap kali bertemu dengan c adik bongsu pasti ada sahaja benda yang dihulurkan beliau buat c adik. Terlalu sayang beliau kepada c adik bongsu dan terlalu rapat hubungan mereka. Banyak kenangan kami bersama beliau. Perkara yang tidak dapat aku lupakan disaat hari-hari terakhir, beliau sempat memberitahu aku untuk membuat permohonan menjadi seorang guru, mengikut jejaknya. Aku hanya mengiyakan walaupun aku tahu sukar untukku memenuhi impian beliau yang mahu melihat aku menjadi seorang guru. Kerana bidang yang aku ambil di Universiti sangat jauh dengan bidang perguruan. Menjadi seorang guru adalah impianku sejak kecil lagi. 3 kali aku hadir temuduga untuk menjadi guru namun bidang lain yang ku dapat. Walaupun agak kecewa aku sedar semua ini adalah kehendak ALLAH SWT. Belajar untuk redha atas ketentuan-Nya. Selepas kembalinya beliau ke pangkuan ILLAHI, sehingga kini tidak pernah aku lupa saat-saat akhir bersama beliau, terutama apa yang beliau katakan padaku. Jika semasa beliau masih sihat mummy selalu ke Sekolah untuk berjumpa beliau didalam biliknya, namun sekarang mummy sudah jarang ke Sekolah itu melainkan perkara-perkara penting yang melibatkan c adik bongsu. Mummy sedih setiap kali datang ke Sekolah itu, kerana selalu teringat akan beliau. Ya ALLAH, ampunilah dosa-dosa beliau dan tempatkan beliau dalam kalangan orang-orang yang beriman. Aamin